Podstawowym narzędziem do odzyskania swoich należności od dłużnika jest pozew cywilny. Postępowanie cywilne kończy się wydaniem nakazu zapłaty, który następnie zostaje opatrzony w klauzulę wykonalności. Z takim nakazem zapłaty wierzyciel może udać się do komornika, który podejmie czynności zmierzająca do egzekucji należności. Jednak zdarza się, że egzekucja komornicza jest nieskuteczna, gdyż komornik nie może namierzyć żadnego majątku dłużnika.

Czy to oznacza koniec drogi do odzyskania należności?

Kolejnym krokiem zmierzającym do odzyskania należności może być wniosek o ogłoszenie upadłości.

Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli osobistych. Oznacza to, że nie każdy wierzyciel może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika. Na przykład wykluczony z kręgu podmiotów uprawnionych jest wierzyciel hipoteczny, który nie jest wierzycielem osobistym, ale rzeczowym i może prowadzić egzekucję tylko z określonych składników majątku. Ponadto, jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza wierzyciel, powinien on w składanym wniosku uprawdopodobnić swoją wierzytelność.

Wniosek o ogłoszenie upadłości jest pismem procesowym, który inicjuje stosowne postępowanie, stąd musi odpowiadać wymogom zawartym w Kodeksie postępowania cywilnego, a więc wskazywać:

1. oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę uczestników (np. dłużnika, wierzyciela-wnioskodawcę), ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
2. oznaczenie rodzaju pisma w tym przypadku będzie to sformułowanie wniosek o ogłoszenie upadłości;
3. osnowę wniosku;
4. w przypadku, gdy jest to konieczne do rozstrzygnięcia co do wniosku lub oświadczenia wskazanie faktów, na których strona opiera swój wniosek lub oświadczenie oraz wskazanie dowodu na wykazanie każdego z tych faktów;
5. podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
6. wymienienie załączników np. faktur, umów lub rachunków, które potwierdzają istnienie wierzytelności.

Dodatkowo wniosek o ogłoszenie upadłości powinien zawierać:

1. imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a jeżeli dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska reprezentantów w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, a ponadto w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
2. NIP, jeżeli dłużnik ma taki numer;
3. wskazanie miejsca, w którym znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika;
4. wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich uprawdopodobnienie;
5. informację, czy dłużnik jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych.